Hartstories

My Marietjie-sussie kom kuier ‘n week na Amé se geboorte vir tien dae. Sy klim die Interkaapbus met haar swanger lyfie in Pofadder. Ons kry haar vroegoggend in Malmesbury. Sy lyk vodde. Sy het my uit die staanspoor gewaarsku dat sy kom kuier om kos te maak en huis te hou. Sy weet net so min van babas. Hare moet nog arriveer.   Ander vrouens met pasgebore babas kry geleentheid vir jammer wees vir hulself. Hulle kry kans om te rou oor hul nie-meer-swanger lyfies wat steeds swanger lyk. Hulle word verskoon as hul heeldag in nagklere loop en nie kos maak vir hul mans nie.   Marietjie het baie goeie eienskappe. Simpatiek wees is nie een van hulle nie. Teen Sondagaand meld sy aan dat sy nie meer kan wag vir Maandag nie. Ons gaan bietjie tuin werk. Ek moet uit die huis kom en son op my lyf kry. En ons gaan die oggend begin met ‘n ent se stap. Ek en Amé is Maandagaand ewe moeg van al die vars lug. Tussendeur die tuin werk het Marietjie nog haar weg oopgesien om ‘n hemelse lamspastei

Ek is al die laaste ses maande ongelooflik lus vir sushi en whisky. Whisky het ek saam met my skoonmense op yskoue Engelandse aande leer drink. Net sulke klein, klein bietjies op ys. Toe gaan besoek ons Skotland en proe die moeder van whiskys. Sedertdien is dit ‘n klein bederf wat ons, onsself op spesiale aande gun. Ons drink meer as spaarsamig aan ons 16jaar Glenlivet Nadurra wat nog van skotland af saamkom. Vir nege maande is daar nie ‘n enkele whiskyglas in ons huis vuilgemors nie.  Ons besluit ons om onsself te bederf. Amé is immers een week en ‘n dag oud. Ons kry al van haar winde uitgevryf, ons begin kry die bad reg (Sy het niks eens gisteraand gehuil tydens badtyd nie!) en doeke omruil is nie meer so nare besigheid as aan die begin nie.   Maar as daar ‘n klein babatjie in die huis is, gebeur niks meer sommer so maklik nie. Ons moet eers sorg dat daar ‘n voorraad melk is vir Amé se volgende voeding voordat Lambrecht klein bietjie whisky vir ons albei op ‘n paar ysblokkies