Hartstories

Ongeveer 4 jaar gelede is ons vir ‘n langnaweek Parys toe. Toe het ons nog in Engeland gewoon en Europa was net ‘n klipgooi vêr. Ons vlug was baie vroeg die oggend en weens ‘n ongeluk op die hoofweg het ons so byna ons vlug verpas. My man was later ongeduldig en gefrustreerd. Ons was jonk getroud en ek was ontnugter deur my ander helfde se woede oor die situasie daardie oggend. Ons land dus toe in die stad van die liefde…glad nie in ‘n goeie bui nie. Ons eerste uitdaging was om ‘n plek te vind vir ontbyt. Ons bestel toe maar wat mens in Parys eet, naamlik croissants. Dit is bedien met slegs botter. Ek wou beslis kaas daarby hê. My arme man het alles probeer – van sy beste Afrikaans-Frans tot sy beste Engels-Frans. Na ‘n baie groot gesukkel kon hy daarin slaag om kaas te kry. Die weer was triestig en ons vervoer was hoofsaaklik maar te voet. Lambrecht het vroeg voorgestel dat ons ‘n sambreel koop. Ek het vasgeskop. Dis sommer nou onnodig. Ons begroting vir ons Parysnaweek was fy

Sowat ‘n week gelede gaan drink ons koffie by Frans en Nicola se varsgeboude plaashuis. Alles op die werf is nog nuut. Net voor ons ry vat sy ons trots na haar hoenderhok met haar nuwe hoenders. Laasweek eerste eier gekry, spog sy baie trots. Weet ons hoe lekker dit is om vir die eerste keer in jou lewe jou eie hoenders se eiers te gaan uithaal? Ek weet nie. Ek koop mos myne by Checkers, in die size van my keuse. ‘n Week gelede sit ons langs die skermvuur op Makkiesplaas. My pa se legendariese broer, oom Stoffies, en tannie Vossie en neef klein André kuier ook hier. Terwyl my pa die roosterkoek braai knibbel ons aan stukkies springbokwors, vars van die kole. En toe begin onthou die broers van hulle grootword dae. Dit was die dae van skermvure saans en die longdrop toilet. Dit was swaar dae daai, stem hulle soos een man saam. Ek kan sien dat albei ver teruggaan. Hulle het Desembervakansies by Ceres se bos gaan vakansiehou, want daar was familie in Ceres. Onthou hy die Kers

Ek wil vanoggend ‘n bossie blomme op jou tafel kom neersit oor jy ‘n vrou is. Sommer blommetjies uit die tuin – vriendelik en opreg. Maak nie saak jou ouderdom of die seisoen waarin jy jou vanoggend bevind nie. Daar’s ‘n bossie vir elke vrou. Dalk is jy ‘n jong dame met groot drome oor die toekoms. Jy wonder wanneer jy jou liefde van jou lewe gaan ontmoet en of hy gaan kan dans. Wat gaan jou van eendag wees? Waar gaan julle woon en hoeveel kinders gaan julle hê? Dalk ken jy selfs al die name van jul kinders. Of dalk is jy jonk getroud. Jy en jou prins slyp nog aan mekaar. Hy vergeet nog om die toilet deksel te laat sak en jy sukkel om te verstaan waarom die TV altyd op die sportkanaal moet wees. Dalk het jy al kinders. Jou huis is nooit meer netjies nie en die wasgoedmandjie is altyd vol. Niks is meer joune nie. Allermins jou tyd. As jy nie spesiale tyd met jou kinders spandeer nie, spandeer jy dit met jou man. Spesiale tyd met jouself is iets waarna jy slegs maar terugver

Donderdagoggend ry ons af Pofadder toe. Vir Ch antél se ooievaarstee. Ons ry ‘n bietjie vroeër, want Marietjie het besigheid in die dorp voordat ons kan ooievaarstee hou. Ek en Marietjie sien so uit na die uitstappie. Ons trek onsself en ons dogtertjies mooi aan vir die spesiale dag in Pofadder. Ons moet egter weens omstandighede met Stan se plaasbakkie in ry dorptoe. Dit impliseer dat ons viertjies gesellig saam voor in ‘n enkelkajuitbakkie, moet nesskrop. Marietjie is so gelukkig om die bakkie te bestuur. Ek is dus aan my saligheid oorgelaat met twee erg woelige kleingoed. Oppad na Pofadder knibbel hulle aan mariebeskuitjies en spoeg gwêlle daarvan op ons skoon klere uit.   Anmari se snotneusie blaas babbeltjies en dit bars op haar mamma se bruin baadjie. Toe ons in Pofadder stop, lyk ek en Marietjie smerig. Ons kinders is moeg van stilsit. Nou wil hulle beweeg. Marietjie sluit aan by die spannetjie wat help om die ooievaarsparty onthaallokaal te versier (Pofadder se kleute

Onlangs kom kuier oom Stoffies-hulle terwyl ek ook op Makkiesplaas is. Oom Stoffies is my pa se jonger broer, maar almal van Kakamas tot Kairo ken hom gewoonlik. As jy al eenmaal in sy Panarotti’s op Worcester geëet het, en hom daar raakgeloop het, sal jy dit beslis nie vergeet nie. Sommer so met die afklimslag, toe tannie Marinda inkom met koffie en koekies, vertel oom Stoffies ons van sy groot probleem. Hy is groot soos hy in sy lewe nog nie was nie. Hy moet dit eers bedink en beplan voor hy uit sy bakkie klim, of uit ‘n stoel opstaan.Sy veters is ook deesdae maar konstant so los. Moeite, of onmoontlik, jy weet.Nou moet hy dringend gewig verloor.Vir sy oudste meisiekind se troue. Of hy moet liewer so dik raak dat niemand hom eers erken as hy die paadjie afstap met sy meisiekind nie. Want hier waar sy gewig nou is, is net skandalig. Jy weet, deesdae as hulle gaan uiteet maak hy sommer sy belt en sy boonste knoop los voor hy gaan sit. Man wil mos darem jou uiteet geniet ook! O

Ek droom al lank van my eie boek. Een waarop my naam voorop sal staan omdat dit my vertelgoed is. My pa en my Marietjie-sussie was knaend – ek   moes my stories boek. Dan was daar ook Corieta, tannie Anetta en nog ‘n handjievol ander mense. Einde Junie het ek en my Marli-sussie my droom gaan oppik in diep Kaap. Wat ‘n groot vreugde! Ons het oppad huistoe gestop vir kaaskoek en haselneutgegeurde koffies ter viering. En die eerste Vrydag in Julie stel ek my boek bekend by Pofadderskou. Nogmaals dankie aan Alta vir die wonderlike geleentheid. So verkoop ek dus my heel eerste boekies in Pofadder! Dit voel steeds asof ek droom. Ilse Louw het die spesiale voorblad ontwerp. Sy is een van die heel kreatiefste mense wat jy seker ooit sal ontmoet. Die van voorop is Nel-Coetzee. Dis nie so omdat ek probeer fênsie wees nie. Dis so omdat die boek stories wat oor amper 10 jaar loop, bevat. Dit sou dus net regverdig wees om albei my vanne te erken. Ek is immers nog net vier jaar ‘n trot