Hartstories

In die kwessie van ‘n week se tyd vertel buurvrou Yolandé van die nuuste roof in Paarl mall. Swaer Van Heerden bel uit Somerset-Wes om te vertel van die jongste roof in die winkelsentrum waar hulle gereeld gaan inkopies doen. Tannie Elaine vertel van die kinderfiets wat uit die parkie oor die straat gesteel is, terwyl die kindertjies nog niksvermoedend speel. Wilma vertel van die inbraak twee huise van hulle af, helder oordag, Piketberg. Desnieteenstaande het ek nie in die minste die begeerte om elders te woon nie. Josh, Lambrecht se groot vriend uit Engeland kom kuier onlangs by ons. Hy was sowat vier jaar laas in Suid-Afrika. Josh se vel is al ‘n gesonde kleur toe hy by ons aankom. Hy is immers al ‘n week in die land. Die eerste naweek na sy aankoms het hy al die eerste keer afgedop na ‘n Saterdag langs sy pa se swembad in Hermanus. Sy vel ken mos nie meer die ongenaakbare Afrika-son nie. So, wat wil hy alles eet en doen terwyl hy in die land is, wil ek natuurlik belangst

Sondagaand lê en vryf Stan blykbaar sy maag in die bed en gee ‘n swaarmoedige sug – “Wat nou?”, wil my sussie effe deur die slaap weet. Hierdie leefstyl van sosialiseer en vreet en drink sal hom gedaan maak. Hy is maar bly hulle is môre weer oppad plaastoe, was Stan se onmiddelike antwoord. Dis nou tyd. Marietjie vertel dit vir my Maandagoggend met die groetslag. Sien, my Boesmanlandfamilie was mos hierdie naweek vir ‘n familietroue by ons. Marietjie en Stan en Anmari het sommer al Woensdag agtermiddag arriveer. Marietjie kom klim af met regte egte plaaseiers, ietsie vir my en gedagtetjie vir Amé. Ons skop die naweek af met my tuisgebakte sjokoladekoek en koffie. En toe begin kuier ons. Stan en Lambrecht gaan rook die naweek sommer so met koffie en koek in die skaduwee agter ons huis in. Toe die son sak steek ons vuurtjie aan. Donderdagoggend vroeg vertrek ek en Marietjie al Paarl mall toe. Die pappas is aan diens. Marietjie verduidelik oppad dat sy nie regtig iets in die

My plaasfamilie kom kuier eersdaags in ons nuwe Wellingtonhuis. As 'n windpomp nie onverwags breek, of 'n jakkals amok saai, of die plaaswerkers die pad vat nie, behoort hulle Woensdagnag laat te arriveer. Ek's verheug. Ek beplan al weke lank aan die spyskaart vir hul langnaweek by ons. Elkeen se slaapplekkie word sorgvuldig beplan. Ons is 'n bietjie meer mense as beddens, maar familie verstaan gelukkig altyd. Vandag gaan doen ek inkopies vir die groot kuier. Dit neem lank om te besluit watter sjokolade vir wie se bed. Selfs vir kleine Anmari moet ons op 'n soete bedbederf besluit. Ons winkeltrollie sug onder sy vrag. Want dis een ding wat ons Nelle graag doen - ons hou van eet. Ons is nie van daardie families wat laat ontbyt en dan deurstoot tot vanaand se braai nie. Ons eet ontbyt, teetyd is dit tee en koekies. Ons mis verseker ook nie middagete of namiddagkoffie nie. Elke saamkuier om die tafel of koffietafel is 'n "happening". Behalwe vir die

Onlangs het ek en manlief eenparig besluit – dis tyd dat ons DSTV waai. Ons het nóg vriende wat die TV weggepak het, en niemand mis dit nie. Ons het nou egter nie so drasties gegaan nie. Ons kosbare televisie sal ons nie vinnig wegpak nie. Ons is fliekvlooie wat vrek oor pizza en ‘n fliek, of tuisgemaakte hamburgers en ‘n fliek, of take away vis-en-chips en ‘n fliek. Jy verstáán… Manlief is vir die week weg vir werk. Teen Woensdagaand is ek uitgekuier met myself. Ek grawe lank en diep. Dan ontdek ek my Dirty Dancing Blue Ray Disk. Dis nog onopgemaak. Ek het dit een maal op ‘n lughawe teen ‘n winskopie gekoop. Ek was kinderlik opgewonde oor my kopie. Manlief het my gewaarsku dat hy dit beslis nooit saam met my gaan kyk nie. Nou was dus my geleentheid. Ek kyk dit die eerste maal terwyl ek lustig eet aan gesmelte kaas en tamatiebroodjies. Ek geniet elke oomblik van die storie. Dit het dieselfde effek op my as die heel eerste keer. My tone krul met die laaste dans en ek slaan som