2015 stoepdans op Millerton

Oujaarsdans 2015 gebeur op Marietjie en Stan se heerlike plaasstoep. Ons is net ‘n handjievol uitgenooides. Elkeen sal bydra tot die laaste maal vir 2015. Stan leen luidsprekers sodat ons die musiek ordentlik kan hoor op die stoep.

Donderdagoggend help ek Marietjie om die duisende (of so voel dit) blikkies en potte plante wat haar stoep versier, af te dra. My sussie is ‘n aggressiewe, kreatiewe versamelaar. Sy skep iets uit niks en verfraai hul Millerton-werf al te vrolik daarmee. Dit maak stoep skoonmaak dus ‘n werk.

Ons beplan die sitplek op die gras, waar ons gaan eet, en waaraan ons sal knibbel vooraf.  Marietjie grawe diep in Stan se drankkas en ontdek sowaar nog ‘n bottel bubbly van Stan se 21^st. Sy kan nie meer beïndruk wees met haar vonds nie. Wat is nuwejaar dan tog sonder bubbly wat spuit.

Ons hele dag word gewy aan voorbereidings. Tussendeur word Andréa gevoed soos nodig, Daniël ruk vir die tweede keer drie van Marietjie se fraai geblikte aalwyntjies uit en niggies Anmari en Amé byt, stoot en klap mekaar as ons, ons rug draai.

Skuins na 6 is ons bloedjies silwerskoon en gelukkig. Amé en Anmari lyk selfs vir die oomblik asof hulle ‘n klein bietjie van mekaar hou. Ons mans lyk vars en uitgerus na ‘n dag van “boer.” (Ek vermoed vandag se boer was meer in die lyn van rondry om die chaos tuis te ontvlug!)

Ons eerste gaste arriveer skuins voor 7. Frans en Nicola en haar ma, tannie Maggie. Nicola klim af met ‘n heerlike “nuwejaars”-tert vir saam met koffie heelwat, heelwat later. Nicola neem ook sommer dadelik verantwoordelikheid vir van ons kinders. ‘n Mens hou mos sommer dadelik van sulke gawe mense! Minute later stop die Kennedy’s by die voorhekkie. Volbloed Namakwalanders. Dis die eerste keer dat ek hulle ontmoet, maar ek hou sommer dadelik van hulle.  Laaste arriveer my Pa-hulle. Hulle is verantwoordelik vir broodjies vir die aand. Hulle kom klim sommer af met ‘n boks Deeghuys rolletjies. Deeghuys het nuut oopgemaak op Kakamas. Ek vermoed my Pa en tannie Marinda het Deeghuys leeg gekoop!

Die kinders speel die grootste deel van ons Oujaarspaartie in Anmari se sandput. Hulle kom eet later braaiwors en broodjies op Marietjie se groen, grasdeken. Dan kondig Amé en Anmari aan hulle wil asseblief gaan slaap. Op hul gesiggies kan ek sien 2015 was nou lank genoeg.

Die aand is een om nooit te vergeet nie. Die kos en geselskap is voortreflik. Marietjie het die oranje kombuishorlosie waarmee ons grootgeraak het, uitgestal sodat ons die minute kan aftel. Om 12-uur speel Jay en Lianie se weergawe van “Die goeie oue tyd”. John skiet Stan se 21^st bubbly en dit word geskink in Stan se ouma Gerrie se fênsie bubbly glasies. Ons soen en druk mekaar vooerspoed toe. Ek en manlief klink nóg ‘n keer op ons 5de huweliksherdenking.

My pa vertel ons optimisties van sy nuwejaarsvoornemens. Hy gaan rietskraal word in 2016. Ons gaan hom aan die einde van die jaar nie herken nie. Volgende jaar se stoepdans gaan hy nie trappies gebruik nie. Hy gaan sommer so ligvoets oor die stoepmuurtjie wip om by die “dansbaan” uit te kom.

Ek vertel dat ek oorweeg om in 2016 alkohol op te gee. Ek dink nog daaroor. Terwyl ek dink maak ek my en Stan se bubbly klaar. My swaer het geen waardering vir bubbles nie!

Toe begin groet en vertrek almal stadig maar seker. Behalwe die Kennedy’s. Stan oortuig John om nog ‘n brandewyn en Coke of twee of drie saam te drink. Teresa draai haar toe in die grasdeken, want teen hierdie tyd het selfs die somerslug ‘n effense byt.

En toe ervaar ek vir my eerste keer Namakwalanders…Erg vermaaklik! Teresa vertel hoe John haar sommer agter Jêt in Springbok gevra het of sy nou wil trou of nie. Net so. Hy het haar in Garies raakgevry waar sy in ‘n eetplek gewerk het. Hy moes deur Garies na een van hul plase ry. Soos John nou spog – hy was slim. Hy’t ekonomies gevry. Dan voeg Teresa so half verergd by: John sê mos die mense van Garies dra witbroeke deur die week. Sy sien ons weet nie wat sleg is daaraan nie. Dit beteken eintlik hy dink hulle doen f@kk*l deur die week, verduidelik sy eers. Ons lag dat die trane loop vir die twee se stories. Hulle is uitstekende storievertellers.

Minute voor drie huil ons jongste. Ek voel die paniek in my keel. Sy nag is nou sekerlik verby, en ons sin het nog nie eens begin nie. Drie-uur nuwejaarsmôre loop lê ek lepel met ons klein Daniël. Hy’t ook sy sussie wakker gegil en manlief gaan klim by haar in die bed. So begin ons 2016. Elkeen by ‘n kind in die bed, waaier se gedreun die enigste klank op die werf. Of so voel dit.

Ons raak weer so met die heilige stilte wakker. Net die waaier en die geklets van voëltjies. En so kom my nuwejaarsvoornemens na my - so op ‘n golf van stilte. Terug by die huis skryf ek dit op die swartbord in ons kombuis. Ons wil nie vergeet wat ek op die 1ste Januarie 2016 daar in my Millerton-kooi besluit het nie.