Hartstories

Ek kuier by my Marietjie-sussie op Millerton. Dinsdagoggend beplan ons om koekies te bak. Oor sowat twee weke is dit hul Pofadder A.P Kerk se koekiefees. Ons sal die koekiebakkery in fases afhandel. Met kinders moet mens nooit te entoesiasties of opportunisties wees nie. Hulle bepaal immers jou spoed. Dis ‘n harde les wat mens noodgedwonge vinnig moet leer. Dinsdagoggend begin nie goed nie. Ame se eerste vloermoer is voor sy haar oggendpap kan eet. Vir die res van die oggend wil sy opsluit op my skoot sit. Asof sy sement is. Anmari se tande pla en sy is self nie te gelukkig om sommer net op haar eie te speel nie. Ons deel die laaste bondel deeg van die outydse soetkoekies tussen die niggies. Ons gee vurke waarmee hulle gaatjies in die deeg kan steek. Ons is later raadop. Die niggies eet bondels van die deeg en raak woedend as ons dit dan afvat. Die oggend is ‘n absolute nagmerrie. EK voel later tranerig. Ek en Marietjie het dan n

Verlede Woensdag gaan maak ek vir die eerste keer ‘n draai by oom Basie Basson \se skoenwinkel in Wellington. Ek’s opsoek na iets moois, prakties en plat, dog bekostigbaar. Oom Basie kom bied vriendelik aan om te help, maar ek wys die hulp van die hand. Ek het ‘n vreeslike besluitelose natuur en vaar altyd beter so op my eie. Dit maak my net verleë as iemand my besluiteloosheid nog moet gade slaan ook. Oom Basie kom help inelkgeval. Ons gesels later so lekker dat ek skoon vergeet van skoene aanpas. Net voor ek my nuwe paar skoene gaan betaal, beduie oom Basie ek moet in sy kantoor na sy vrou en kinders se foto’s kom kyk. Hy’s baie trots op sy gesin. Oom Basie se vrou is ‘n sprankelende donkerkop tannie. “Sy sê soms dat sy nie dink sy het tot haar volle potensiaal in die lewe gekom nie. Sy was immers maar altyd ‘n tuisbly mamma. Sy het drie Godvresende kinders grootgemaak. Wat groter is daar om te bereik in die lewe?” vra oom Basie my eensklaps baie ernstig. Oom Basie se wo

“Maar my magtag. Eet ek sowaar 4 koeksisters sonder dat ek wou, lus was, of geweet het ek doen dit. Dis wat gebeur as 10-uur gaste nie genoeg eet nie.”                   - Retha Compion (Woensdag)-   Toe ek hierdie muur inskrywing van Retha op haar facebookbladsy raaklees, kon ek nie anders as om sommer kliphard te lag nie. Ken ons nie almal daardie verslae gevoel na ‘n ondeurdagte vergryp nie? Jy besef eers jy en jou man het sommer ‘n hele slab sjokolade alleen verorber – as jy met die leë ou papiertjie asdrom toe strompel. Soet en oorvreet en verslae. Ek bid elke môre opnuut vir selfbeheersing. Of ek smeek dit van die Here af, want daar’s ‘n handjievol goed wat ek eenvoudig nie kan weerstaan nie. Grondboontjiebotter is een van daardie dinge. Dan neem ek soms ‘n doelbewuste besluit om dit liefs nie in ons huis aan te hou nie. Dis egter so selfsugtig, want ons Amé-kind is net so lief vir grondboontjiebotter as haar ma. Nou ontneem ek haar dit weens my vraatsig en gebrek aa