Hartstories

Na ons kersmiddagslapie gaan sit ons   lui op die voorstoep. Dis tyd vir lysie maak. (My absolute gunsteling aktiwiteit in die w ê reld – tot my man se irritasie.) Ons baba-sussie gaan eersdaags Potch toe vir haar eerste studiejaar. Ons moet haar help met ‘n lysie van belangrike inpakgoed, koopgoed, kosgoed en ander onthougoed. My pa sit by. Hy wil darem ook insette lewer.   Ek kan byna nie glo haar tyd het aangebreek het nie. Dit voel net soos anderdag nog toe sy haar gunsteling armband vir my kom gee het – oor ek so gehuil het toe ek voor my nuwe koshuis afgelaai is in Bloemfontein. Rou eerstejaar uit die Boesmanland. Alles maak jou bang. Die baie mans, die kwaai seniors, die baie karre en mense, die min vlaktes en stof.   Nou is dit egter Marli se beurt. Potch toe.   Ons begin by kombuisgoedjies. Sy moet ‘n braaipan kry. Ons het graag Sondagvleis in ons braaipanne gebraai. Net baie spesiale vriendinne kon saam eet. Sy moet ook ‘n klein Pep Stores pannetjie en potjie kry

Dinsdagmiddag skuins na een sit ons twaalf mense rondom houttafels onder die peperbome by ons voordeur. Daar’s ‘n effense briesie in die lug. Dis Kersdag. Ons vier Jesus se verjaarsdag soos so baie ander mense regoor die w ê reld.   Ons tafel is wit en rooi. Rondom elke wit servet is ‘n rooi selfgemaakte vilthartjie gebind. Ons doen nie hierdie jaar “crackers” nie. Onder elkeen se bord is darem ‘n Woollies kersfeespaaseier. Woollies stel geensins teleur met hul produk…en dit ten spyte van die feit dat die eiers al die pad van die Paarl is en al meer as een keer gesmelt het! Tot ons groot vermaak is daar in elke eier se papiertjie ‘n “sticker.” Ons plak dit sommer op ons voorkoppe. Dit lyk inelkgeval net so bespotlik soos die helderkleurige krone in ‘n standaard “cracker.”   Ons dra die kos vinnig op met tafelnetjies. Die vlie ë is lam en lui van die effense hitte in die lug. Hulle vlieg sommer traag op as jy hulle durf afwaai van ‘n hoenderboudjie of stukkie tong. Mens sukk

Ons stop Maandagmiddag betyds vir middagete by my ouma se rooidakhuisie in Sterkstroom. Alles lyk nog soos dit laas was. Behalwe vir die parmantige nuwe swart haantjie op my ouma se dakkie. Dis nou die dakkie wat oor die klein stukkie stoep by haar voordeur is. Die stoepie wat vol goetertjies is. My ouma is 'n goetertjie mens. Daar's die uil en akkedis teen die muur. Die plastiekwurms in die potplante, die klippe met geverfde boodskappe. Dis so uniek aan my ouma. "Ounooi weg," verduidelik my ouma se bediende, Sletjie met sulke wilde armswaaie. Dit lyk amper of my ouma nie beplan om ooit weer terug te wees nie. Marietjie verduidelik dat dit ons ouma is, en dat ons dringend wil inkom. Ons moet toilet toe. Sletjie ken ons nie, en sy verstaan nie ons taal nie. Ek sien Marietjie raak benoud. Dan onthou sy van haar babafoto by Ouma se ingangsportaal - met wilde vingerswaaie beduie sy: "Dis ek." "Whena?" vra Sletjie beindruk. "Ja whena",

Marietjie bel my einde November. Ons moet dringend gesels. Kersfees kom vinnig nader. Wat het ek ingedagte vir die kerstafel en kersete? Die wind is effe uit my seile. Ek sukkel nog met my nuwe lyf, die Paarl se hitte wat minder aangenaam is en 'n paar ander dinge. Ek's nog glad nie by Kersfees of ons kersete nie. Ek weet dit kom nader. Checkers se kersliedjies en spesiale aanbiedinge of Whiskey sjokolade en 'n paar ander dinge herinner my daagliks. "Uhm, ou Tieks, ek het nog niks gedink nie, maar wat het jy en tannie Marinda gedink?" Kersfees sal immers op Makkiesplaas wees. Pappa en sy meisiekindes en tannie Marinda en haar meisiekinders. En waarskynlik 'n feestelikheid met baie kos! "Ons het 'n hele lysie Surra. Ons het ook sommer uitgedeel wie wat moet doen. O ja, en jy is in beheer van tafeldek. Jy hou mos daarvan. Kry gou 'n pen en papier en dan skryf jy neer wat jy moet maak." Pure juffrou! Ek hoor hoe lekker ons kerstafel gaan