Die draadwerkersdieet

’n Wonderlike week in die winter gaan vertoef ons in Makkiesplaas se Veldhuisie. Hierdie lappie heilige grond waar daar nog geen google of DSTV of Facebook is nie. My pa verduidelik op watter hoogtetjie mens kan klim vir MTN-opvangs. Ons stap draaie om daardie hoogtetjie.

Saans maak ons donkievuur en vroegaand sit en kuier ons om die gaslamp. Net ek en my man en ons kindertjies. Die Boesmanland raak koud in die winter – daardie tipe koue wat sny deur jou gebeendere! Ek gaan met die beste intensies op vakansie. Die oggende is ongelukkig vriesend koud. Letterlik. Die kripwater en soms selfs die water in die pype is kliphard vasgevries. Wie draf in sulke koue?!

Ek besluit vooraf dat ek eenvoudige kos gaan saamneem Veldhuisie toe; nie ‘n enkele slaaiblaar of pit of saad of iets in die kategorie nie. Die beste wat ek doen is naartjies, rosyne, patats, dadels en wortels. Die bederf mos nie so maklik nie. Saans sal ons braai en ‘n vorm van brood daarby maak. Ek neem genoeg ordentlike bruinbroodmeel en pakkies groen kitsgis saam. Smeergoed vir die brood hou ek ook eenvoudig. Ek pak net grondboontjiebotter, vet (spierwit ongesonde uitgebraaide skaapvet), Marietjie se appelkooskonfyt en Bovril.

En laat mens nou maar eerlik wees – kalorieë is die allerlaaste ding waaraan ek dink as ek vet en appelkooskonfyt dik plak op ‘n vars roosterkoek…

Een aand kom braai my pa by ons in die Veldhuisie. Ek weet sy stryd om gewigsverlies is ook fel. Hy eet die heel aand besonders gedissiplineerd. Toe ek my nagereg roosterkoek smeer, met ekstra vet en appelkooskonfyt, is dit asof iets in my pa se kop “snap.” Verergd merk hy op dat ons asseblief die bak met roosterkoek moet aanstuur na hom toe. En dan as ‘n nagedagtenis – dis regtig nie sy skuld dat hy so dik is nie. Wie kan nou so ‘n vertoon van smeer-en-eet van my roosterkoek weerstaan. Hy moet eenvoudig nou dieselfde vir homself smeer.

Die volgende oggend gaan drink ons by my pa koffie om hom te groet. Die ou lyk mismoedig. Absoluut DIE dikste wat hy in sy ganse lewe was, verklaar hy. Hy kom nou net van hul baie nuwe elektroniese skaal af. Die ding maak nooit foute nie. Maar hy sukkel regtig so om homself te briek, probeer hy verduidelik. Kyk nou byvoorbeeld gisteraand.

My pa hoef glad nie omverskoning te vra nie. EK ken van vergryp…

Kom ons werk ‘n strategie uit, probeer ek my pa motiveer. Plotseling kom sy draadwerkers as gedagte by my op. Hulle is regtig maer en hulle eet hoofsaaklik brood en vleis. Ek kan sien my pa kry hoop. Dit klink na ‘n uitstekende plan. ‘n Dieet bestaande uit net brood en vleis klink na iets wat vir hom haalbaar is. Hulle eet sommer taaaamlik vleis, praat my pa terwyl hy ‘n stuk beskuit in sy koffie doop.

“Surra, jy moet hulle brood sien. Ek dink hulle knie dit met sagtevet. Anderdag het ek gevra of ek van hulle vetkoeke mag proe. Dit het so lekker gelyk. Die vet het sommer so by my mond afgeloop met elke hapslag," vertel my pa.

Nou is ons albei opgewonde. Brood, vet en vleis in absolute oordaad – wat kan nou lekkerder wees. Ons besluit ons moet ‘n naam kry vir die dieet en dit begin bemark. Dit kan hom dalk ryk maak, spot my pa saam.

Ons sal dit die DRAADWERKERS-dieet noem. Ons wil ‘n facebookbladsy stig met Collin en Klaas se foto’s op die tuisblad, sodat almal kan sien waarnatoe hulle werk. Ons sal broodresepte en vleisresepte uit hul skerm post.

Dan gaan ons ryk en maer raak, lag ek en my pa. En dan eet ons maar elkeen nog ‘n ou stukkie beskuit, want as mens kuier om ‘n kombuistafel en jy kan uit jou maag lag oor die dinge wat druk, tel mens wragtig nie kalorieë nie!