Kennakoffie en winkelkoekies

Onlangs kom ek toevallig af op ‘n onderhoud met ‘n baie welgestelde vrou. Ten spyte van al haar aardse besittings sê sy so mooi: “My heel kosbaarste besittings kan almal asemhaal.”

Hierdie is so spesiaal - ek dra my kosbaarste besittings om my nek! 

Vrydagnamiddag (Nou al ‘n maand gelede!) wil ek by ons kindertjies weet wat ek saam met hulle kan doen wat nou vir hulle baie lekker sal wees. Ek noem ‘n paar opsies ... maar niks klink vir ons twee lyfies so aanloklik soos piekniek op die dam nie. Ons stap dikwels in iemand-se-wingerd net hier agter ons kompleks. Daardie iemand-se-wingerd het ook ‘n lieflike iemand-se-dam. Dis net daar waar ons ‘n piekniekplek vind Vrydagmiddag. Ons neem net ‘n koffiefles met koffie en soet winkelkoekies saam vir ons uitstappie. Die Coetzeetjies is in die wolke. Kallie ons hond ook. Ons sit op daardie dam en lag en eet koekies en drink koffie sonder enige sorge. Vir ‘n klein tydjie maak suiker en kafeïene niks saak nie. Die tyd staan vir ‘n oomblik stil. Dis so mooi dat die gevoel nog vir lank daarna lekker in my binneste voel.

Ek dink dis die smaak van dankbaarheid.

Ons ry die vakansie ver draaie. Oppad huistoe vra ons, ons kindertjies wat die lekkerste deel van hul vakansie was. Daniël antwoord sonder om ‘n oomblik te huiwer dat motorfiets ry saam met oupa die lekkerste was. Amé dink lank en diep. Dan antwoord sy – “Mamma, Lena se soetkoffie was die lekkerste van die vakansie.” Sy haal die wind heeltemal uit ons seile. Lena en Piet is die Tswana paartjie wat al vir baie jare by Marietjie en Stan op die plaas werk. Lena is lief vir Marietjie-hulle se kinders soos wat mens oor jou eie kinders voel. Die kinders gaan eet alte graag pap by Lena, of drink koffie. En van ALLES die vakansie was dit vir ons blou-oog Amé-kind die lekkerste. Iewers in my mamma-hart dink ek...dankie Here dat die klein dingetjies my kinders se harte bly maak.

Na die vakansie klim ons by ons huis af. Die rose blom alte lieflik. My hart is dankbaar dat Arno en Karli (vorige eienaars) die mooiste rose in hul voortuin geplant het. Ons gesin put soveel vreugde uit die rose.

Ek lees die mooiste boek oor dankbaarheid. Vanmiddag sit ek by Daniël op die bank terwyl hy slaap. My wasbak staan vol skottelgoed en die wasgoed wat opgevou moet word is ook ‘n berg. Nietemin, ek maak koffie en ek sit en lees. Elke keer wanneer ek die boek neersit is dit asof my stowwerige lens waardeur ek die wêreld bekyk net weer blink gevryf word. Ek wil dankbaar lééf. Ek wil kinders grootmaak wat ook so wil leef. Ons speel elke oggend oppad skooltoe ‘n speletjie – waarvoor is jy vandag dankbaar? Sommige dae is mens se oemf bietjie minder, maar ek kan voel hoe die atmosfeer verander as ons net eers kon praat waaroor ons dankbaar is.\

Thankfulness always precedes the miracle.

Mag jou paaie iewers hierdie week kruis met stilte of soet koffie of ‘n mooi roos – en mag jy dan die wonderlike smaak van dankbaarheid proe.