'n Koppie Tee

Een maal ‘n jaar gaan my sussie-hulle se Lena vir ‘n maand lank op vakansie vir kuier by haar familie in Kuruman. Dis nou daardie tyd van die jaar. Marietjie se boodskap gisteraand laat is duidelik ‘n manier om emosioneel te ontlaai. Teen 9-uur gisteroggend het sy nog nie ontbyt oor haar lippe gehad nie. Haar jongste, George (1) was toe reeds gereed vir sy oggendslapie. Andréa (3) was gereed vir teetyd met tee en koekies en hul oudste Anmari (5) was besig om ‘n soektog te loods na grimering sodat sy haarself gereed kan kry vir haar dag. Toe is dit nog net 9-uur.

Van daar het sy ‘n poging aangewend om huis skoon te maak met drie kinders in die omtrek. Middelste het met haar vuil dogtertjievoetjies agter Marietjie aangestap – deur die huis op die nat en skoon vloere. Dit het sy eers na die tyd ontdek. Jongste wou gedurig op die koffietafel staan om deur die venster te kyk. Sy moes net keer – want bloed op ‘n Maandagoggend is die laaste ding wat mens nodig het! Maar sy is nou gerat vir die volgende maand – eindig haar boodskap. Marietjie is ons suster wat altyd ‘n plan het. Klink my daar is nou feitelik ‘n besem, bottel Handy Andy en ‘n sponsie in elke vertrek van hul huis. Waar jy vuil maak, moet jy sommer dadelik weer skoon maak ook.

Huisskoonmaak met drie is nie maklik nie. Eintlik is niks met drie kindertjies maklik nie. Ons moet Amé Donderdagmiddag vinnig na ballet gaan oppik. Dis ‘n eenvoudige, vinnige uitstappie. Amé se balletklassie is immers minder as ‘n kilometer van ons huis af. Toe raak Daniël oppad na die balletklassie honger en ontwikkel ‘n groot piepie. Adriaan spoeg die heeltyd se dummy uit en is sommer net ontevrede met die lewe. Oppad na die motor trap Amé met haar balletskoen in iemand se hond se slagyster. Sy klim  dus in die motor, na aan histerie. Teen hierdie tyd is Daniël al rasend honger van die 5 minute se gewag in die motor. Die reuk van Amé se balletskoen is toe ook vir hom die kersie op die koek. En weens die algemene histerie in die motor op daardie stadium, val Adriaan toe ook by sy boetie en sussie in.

Regtig.En dit moes ‘n 5 minute maklike uitstappie wees.

Selfs in hierdie rowwe seisoen van ons lewens staan ek soms stil om vir die Here dankie te sê vir drie gesonde kindertjies. Ek weet dis ‘n seën.

Vrydagaand sit ons almal met ons hotdogs voor Kom-Ons-Braai. Adriaan lê op sy geel olifantkussing langs my. Ons doen steeds ons hotdogs en Kom-ons-braai tradisie op ‘n Vrydagaand. Daniël lê in Lambrecht se arm op die bank. Ek, Amé en Adriaan deel ‘n bank. Vir ‘n oomblik kan ek nie help om te glimlag nie. Ons tv-kamer se banke is vol, die slaapkamers in ons huis is gevul. Die Coetzees hardloop teen vol kapasiteit. Dis presies hoe ek dit altyd gedroom het.

Gisteraand is ek lus vir ‘n koppie tee in die bed. Terwyl ek nou wag vir Adriaan om te ontwaak vir sy 11-uur voeding. Ek maak sterk Engelse tee met volroom melk en ‘n lepeltjie bruinsuiker. Dit laat my plotseling terugdink aan tee by ouma Susie in die Oos-Kaap. Baie jare gelede. Dit was altyd in die mooiste koppies bedien – met die mooiste tuisgebakte koekies daarby. My gunsteling was my ouma se voortreflike vlakoekies.Net vir ‘n oomblik mis ek die tyd toe ek ‘n kind was. Toe poef op balletskoene en honger kindertjies nog nie my probleem was nie!