Hartstories

My Pofaddersussie se oudste noem dit die Macarona-virus. Marietjie s ê haar kinders het die maskertjies op die nuus gesien. Toe wil Anmari en Andr é a opsluit ook sulke maskertjies h ê . Sy het sommer sulke koddige maskertjies uit koffiefilter papier met toutjies aan prakseer. Nou speel haar kinders buite met die maskertjies aan. Terwyl ons onlangs by my pa-hulle op die plaas kuier, gaan lei ek die boompies in die begraafplaas nat. Die kinders gaan altyd saam. Die begraafplaas op Makkiesplaas is ‘n lieflike speelplek vir die Coetzee-kindertjies. Adriaan sit sommer so onder die peperboom in sy akkertjie en speel in die water. Am é rankskik die potjies op die grafte en Dani ë l maak die walletjies heel wat breek van die water. Dis altyd sulke lekker geselstyd met die kinders. Ek vra versigtig wat hulle dink van die Koronavirus. Dani ë l antwoord na so ‘n rukkie - hy sal net nie wil doodgaan daaraan nie, want dit sal nie vir hom lekker wees nie. Ons het Donderdagmiddag op Mill

Maandagoggend vroeg het ek soos baie ander mense die winkels ingevaar opsoek na Vitamine C, Dettol handewasseep en “hand sanitizer.” Nodeloos om te s ê kon jy nie meer ‘n enkele “hand sanitzer” in Wellington opspoor nie. In Clicks se ry het ek ‘n tannie hoor mompel – “as die bl ê rrie Chinese nie so alles eet nie, het ons nie nou met hierdie krisis gesit nie.” Nog later het ek gesien hoe sy trane onopsigtelik afvee terwyl sy vir ‘n vriendin vertel hoe hulle ‘n vakansie waarna hulle al so lankal uitsien, moes kanselleer. Dit het geklink na ‘n kuier by kinders oorsee. Korona is nou ons werklikheid. Maandagmiddag gaan kuier ons by my tannie in Durbanville. Ons laaste uitstappie in ‘n lang tyd. By Paarl se afrit vertel ek sommer so terloops aan die kinders dat die eerste gevalle van Korona ook nou in die Paarl aangemeld is. Dani ë l wys my vinnig daarop dat ons liewers ons ruite moet toe hou as ons deur die Paarl ry. Netnou waai die Korona in. Ons bel gisteraand my pa om hom

Saterdagnamiddag loop ek en buurvrou Leandri mekaar op die grasperk voor ons huise raak. Dis altyd ons lekkerste kuiertyd – so op die gras voor ons huise, met kinders wat rondom ons speel. Ons albei se mans ry die volgende dag die Argus en ons praat sommer oor ons planne met die kinders so sonder die pappas. Ek moet byvoeg – ek wou regtig nie graag uitmis op Lambrecht se eerste Argus nie. Ek was selfs bereid om met die drie kinders by die wenstreep te wag vir sy oomblik van glorie. Manlief ken my egter nou al teen hierdie tyd goed genoeg. Ek is glad nie ‘n realis nie. Die dromer en optimis in my “sien” sulke uitstappies altyd lekkerder as wat dit ten einde uitdraai. Die werklikheid is dat ek met drie kinders gaan sukkel om parkering te kry. Dan gaan ek sukkel om in daardie klein spasie te parkeer. Teen die tyd dat ons uit die motor is gaan ek met drie baie geïrriteerde kindertjies baie ver moet stap om by die wenstreep te kom. Die kanse is baie goed dat een of meer honger, dors o

Hierdie naweek ontvang ons ‘n nota van die skool: Daar’s weer kopluise in die rondte. Was maar jou kind se hare met die nodige sjampoe ter voorkoming.  Sondagaand gaan dit weer lekker by die Coetzees. Ek bad die drie sommer so saam. Een jaar later is ek al soos ‘n goed geoliede masjien wanneer badtyd aanbreek. Soos sommige badtye maar verloop, is di é een weer chaos. Die oudste twee baklei oor baba se oulike musiek instrument waarmee mens in die bad kan speel. Baba probeer water uit die kraan drink. As hy   nie daarin slaag nie, probeer hy die badprop uittrek. Oudste twee spat te wild in die water. Baba huil, want hy hou nie van ‘n gespat nie. Drie kinders is nie aan te bevele vir mense wat hou van rustigheid en orde nie. Toe almal klaar gebad is besef ek eers dat ek vergeet het van die luis sjampoe (Dis ‘n vreeslike naam!!!). Ek verseker oudste dat ons die volgende aand haar hare met die voorkomende sjampoe sal bykom, maar sy nie die nuus van haar ma se vergeetagtigheid