Piet en Lena se Plaastroue

 

“Hulle is al lank saam, sy en Piet. Since nineteen ninety four. Hulle was by die plaas al baie lank. Maar sy en Piet, hulle het besluit hulle wil nou trou. Sy wil nou by Piet sy vrou wees,” verduidelik Lena mooi toe ek vra oor haar en Piet se pad saam.

Marietjie het by tannie Charleen op die buurplaas gaan aanklop vir ‘n trouskepping vir Piet en Lena se mooiste dag. Lena het by die ander buurvrou, Retha, gereël vir ‘n regte egte troukoek. Retha ry naweek vir naweek die mooiste koeke Pofadder toe – van spierwit troukoeke tot derde verjaarsdag Toystory koeke tot vonkelwyn-wat-uit-die koek bars vir veertigstes. Lena wou so ‘n koek hê – ‘n mooi wit koek met haar en Piet se name op met blomme. Stan het die laaste paar jare uiteindelik uit sy matriekafskeid pak gegroei. In elke boer se kas is daar twee pakke: Jou matriekafskeidpak en jou troupak. Teen veertig is jy uit albei gegroei, want die vrouens in die Boesmanland mag maar kosmaak. Hulle doen nie eenbak geregte met slaai soos ons dorpsvroutjies nie. Hulle kóók.

Marietjie vind op Pinterest wonderlike Tswana-troue idees vir Lena se gevolg in terme van kleredrag. Lena het immers ‘n indrukwekkende gevolg en kleredrag is daarom belangrik. George (Marietjie-hul se jongste) en Adriaan (ons jongste) sal Lena inbring op haar groot dag. Daniël, die derde nefie is die ringdraer en Marietjie maak koningsblou dasse vir die manne. Die drie niggies lyk ook alte fraai in hul Pinterest Tswana drag.

Die storie spring ‘n bietjie rond, maar ek is so bang dat ek iets van die groot dag vergeet. Ek skryf dus maar soos dit terugkom!

Die dag voor die troue versier Lena en haar beste vriendin, Hilda, die stoor/saal met wat hulle tot hulle beskikking het. Lena ontdek ‘n stuk skadunet en span die vaal mure van die stoor met die skadunet toe. Ons drie sussies is vlaggie mense en ons glo ‘n vlaggie uit die dak of teen die muur maak die lewe ‘n beter plek. Dus span Lena ‘n vrag vlaggies uit Marietjie se versameling in om die skadunet op te vrolik.

Ons breek aalwyn uit Marietjie se tuin af en sit dit in glaspotte op die tafels as “blomme.” Klein windpompies staan gesellig rond op die kostafel. Heel gepas is die bruilofsmaal vuurkos – braaivleis, gebraaide hoender, roosterkoek, noedelslaai en aartappelslaai.

Dit neem ook ‘n rukkie voor Lena besluit waarop sy die paadjie wil afstap na haar bruidegom. Die troumars klink nie lekker nie, skud Lena haar kop. “Vlieg hoog” van Juanita is te vinnig. Marietjie google “Tswana-liedjies” en Lena besluit op ‘n liedjie wat iets klink in die lyn van “Die vrou trou vandag” as mens dit vertaal. Lena lyk tevrede.

Nog ‘n ander buurvrou, Nicola, kom van die buurplaas om Lena se grimering te doen. Sy verf ook Lena se naels en mens kan sommer sien hoe mooi Lena voel. Nicola sê so mooi – Lena is mos ons almal se Lena en daarom wil almal deel wees van Piet en Lena se mooiste dag. Lena is nie een vir veel emosies nie, maar Lena lyk tevrede. En trots op haar mooi rok en haar mooi naels en haar mooi rooi lippe.

Toe die bruidsmotor voor die saal stop kom maak George vir Lena die deur oop en die twee neefs staan gereed om met haar in te stap. Die niggies stap vooruit met draad harte. Lena se beste vriendin stap net voor haar in die saal in. Hilda is self uitgevat in ‘n stywe wit rokkie met swart wolsteweltjies en ‘n wilde bos (nuwe) hare.

Die magistraat doen die wetlike deel in Pofadder en dis die belangrike belofte voor God wat Lena en Piet op 8 Oktober 2022 op Millerton voor hul uitgesoekte gaste maak. My pa bring ‘n spesiale boodskap vir die twee en Piet en Lena sit sommer in kampstoele terwyl my pa die boodskap bring. Piet is al in sy sestigs en die ou se knieë is nie meer wat dit was nie.

Konfetti is ook belangrik. En selfs daarvan vergeet Marietjie en Lena ook nie. Kalkoentjiebos is hierdie tyd van die jaar vol sade en hierdie sade word ingespan vir konfetti.

Laataand gaan staan ek by die hek van Marietjie-hul se werf en kyk in die donkerte na die helder verligte stoor. Dis ‘n pragtige volmaan aand. Eintlik die perfekte aand. Die gaste is almal vriende van Piet en Lena van die buurplase. Dis net ‘n handjievol gaste, maar die bruilof is vrolik. Soos dit moet wees. Een van die gaste het met ‘n hoender onder die arm kom afklim as trougeskenk vroeër vanmiddag.

Toe ons skuins voor middernag in die bed klim speel “Rooirok bokkie” en iemand lag lekker. Piet het vroeër kom vra die musiek, hoe laat hy moet af wees. Stan het geantwoord dat mens nie musiek hoef af te sit by jou troue nie. Die musiek, hy kan maar speel tot jy moeg is.

Ons voel bevoorreg. Ons was daar. Ons eerste Tswana troue. In die Boesmanland. Mag Piet en Lena sommer nog vir baie volmane vir mekaar gespaar word.