“Wat’s agter jul voordeur?”
Hy sit die vraag so onverwags op die houttafel tussen ons
nege vrouens. Dis my eerste oggendbybelstudie saam met hierdie vrouens. Die
groepie is baie uiteenlopend. Sewe van ons is Afrikaans en versigtig. Ons
kleredrag is konserwatief. Die ander twee is Engels en meer uitgesproke. Die
vraag laat almal egter ietwat ongemaklik rondskuif. Dis maklik om te skuil
agter mooi klere en in blink motors. Wat agter ons voordeure aangaan is mos
persoonlik.
Die Engelse donkerkop met ‘n gryserige jas en swart “boots”
aan, waag dit eerste. “We are not fun anymore. Everything is about performance.
You need to perform to be accepted. I’m fighting against this lie society is telling
us.” Almal knip kop. Ons “fight” almal saam, sien ek. Jy moet reg loop, op die
regte plekke koop, na die regte kerk gaan, met die regte motor ry en in die
regte adres bly. Dis ‘n felle oorlog om te stry.
Ek dink skielik aan ons eie voordeur. Agter daai deur is ‘n lapbank omdat
ek nie van leer hou nie, en ‘n leerbank omdat my man nie van lap hou nie.
Daar’s ‘n houtkis uit oupa George se werkskamer en ‘n reuse boekrak wat ek met
my eerste salaries gekoop het. Daar’s die wit kassie wat Marietjie en Lena vir
ons geverf het en daar’s die spesiale hout bed uit my skoonmense se huis. En
dan is daar die tamaai eetkamertafel – heeltemal te groot vir ons huis, maar
baie spesiaal vir my. Dit was immers my ma se tafel. Alles in ons huis maak
deel uit van ons storie.
Soms is dit feestelik agter ons voordeur. Ander dae gaan dit
moeiliker. RSG is altyd deel van ons huis se atmosfeer. Ons wag nog vir ons TV
om te arriveer, dus is RSG al wat ons het. Agter ons voordeur is nog nie
kinders of katte of honde nie. Ons probeer nog net Marietjie se basieliekruid
en roosmaryn aan die lewe hou.
Donderdagmiddag drink ek ‘n koffie saam met tannie Louise.
Ons raak heel filosofies oor die lewe. “Ou Sunétjie, laat tannie Louise nou
vandag vir jou iets leer. Die Here hou mens nie aan die lewe nie. ‘n Mens hou
‘n hanslam aan die lewe. Die Here hou ons ín die lewe. Dawid sê
iewerster in Psalm ook so.”
Tannie Louise laat my lank na ons koffie nog dink. Dit maak
seker nou nie vir die Here saak hoe blink jou voordeur is, of wáár
hy is nie. Jesus hou ons inelkgeval en ten spyte van, elke dag in die lewe.
Ek’s nog te skaam om vir donkerkop te vertel van tannie
Louise se in-die-lewe storie. Maar volgende keer sal ek. Want niks maak meer
saak as Jesus wat ons elke dag in die lewe hou nie. En dit moet mens nooit
vergeet nie.
Comments
Post a Comment