Hoog vlieg

Nie alle voëls kan vlieg nie en die verskil tussen die twee is dat voëls wat vlieg, geleer het om op te styg.  –Carl Sagan-

 My man neem my vanmiddag na die pragtige Zorgvliet, halfpad tussen Stellenbosch en die Paarl. Ons gaan piekniek hou vir my 28ste verjaarsdag. Net ons twee. Ons sal my verjaarsdag Woensdag op die regte dag saam met vriende vier. Maar vir nou, is dit net eers ons twee.

 

 

 Ons pak ons piekniekkombersie wat nog uit ons Engeland-lewe kom, ook in. Lambrecht gaan pik ons mandjie op terwyl ek solank die beste skadukolletjie, eenkant en privaat uitsoek. Ek ontdek die perfekte plekkie. Dis so half asof Jesus die kol vir ons uitgeboek het vir die middag. Dit is effe op ‘n hoogte en kyk uit oor al die ander piekniekgangers. Ek skop sommer dadelik my skoene uit en speel bietjie met my tone in die gras. My Lyndi-vriendin het altyd so graag kaalvoet op die gras gestap toe ons nog studente in Bloemfontein was – “want die gras kielie my tone so lekker Suné’tjie,” het sy altyd as verweer verduidelik.

 

 

 Ek pak die mandjie kinderlik opgewonde uit. Ons mandjie het van franse broodjies tot ‘n verskeidenheid kase en kouevleise, sondroogde tamaties, en nog baie meer. Die nagereg is ‘n voortreflike “brownie” vir elkeen.

 

 So tussendeur happe piekniekkos begin praat ons, oor waar ons nóú is. Ek meet myself en bevind myself altyd te lig. Lambrecht meet ons en voel altyd tevrede. Mens hoef nie altyd vorentoe te beur nie. Soms is dit oraait om net op die bank uit te span met ‘n boek. Ons hoef nie noodwendig hierdie jaar al ‘n huis te koop nie.  Ek hoef  nie nou al te weet wat ek gaan doen as ons dogtertjie gebore is nie. Ons hoef nie nou al die antwoorde vir al ons vrae te hê nie.

 Ons kan soms maar net in die nou wees en dit geniet. Waar ons op ons piekniekkombersie lê hoef ek my nie al te bekommer oor aandete of oor kersgeskenke of oor ons Sondagprogram nie.

 Ek besef so op my verjaarsdagpiekniek dat ek dalk met ‘n probleem sit. Ek’s so bang dat ek dalk nie vlieg nie, dat ek die vreeslike mooi uitsig van my vlug mis. Ek mis soms baie…

 Ek dink aan my Marietjie-sussie. Sy’s ‘n goeie vrou vir haar man en sy woeker in haar gemeenskap. Sy’s tevrede met wat sy doen. Sy geniet elke stukkie van die uitsig onder haar. Ek dink aan my Micha-skoonsussie. Sy is ‘n tuisbly-mamma met ‘n pragtige, goedgemanierde, dierbare klein dogtertjie. Sy vlieg en geniet die uitsig. Haar tevredenheid maak hulle huis vol. Dit spoel sommer oor na haar Van Heerden-man en klein Nina.

 Mens moet waak teen nie vlieg nie. Maar waarteen mens selfs meer moet waak is om te vlieg en nie die uitsig te geniet nie!