Chameleon: 110% Afrikaans

Sondagoggend nooi Van Heerden en Micha ons na Chris Chameleon by Neetlingshof – deel van die Woordfees, Sondagaand. Dis ‘n buitelugkonsert. Ons wik-en-weeg eers verskriklik. Ons het eintlik reeds ‘n koffie afspraak. Sondagaande is heilige tyd in ons huis. Ons is sommer net rustig en berei onsself sielkundig voor vir wat die week ookal mag inhou.

Maar Chris Chameleon het gisteraand my lewe verander!

Dalk is ek besig om ‘n raps te oordryf, maar dit was werklik ‘n voortreflike vertoning. Ons vertrek Sondagnamiddag uit Wellington met lywe wat tam is van die hitte. Ons bakkie se lugversorger hol op vier strepies. Hoe nader ons aan Stellenbosch kom, hoe koeler raak dit. Toe ons ons oor die bult by Cloetesville ry, lyk dit selfs na reën. Die wind waai teen ek weet nie hoeveel knope nie. (Baie knope dink ek!) Selfs toe ons by Neetlingshof se hekke deur, lyk dit na ‘n onplesierige aand.

Ons skrop vinnige nes saam met Micha en Van Heerden. Kampstoele, piekniekkombersies en versnaperings vir die kinders. Die mans verdwyn en is vinnig terug met pizza en rooiwyn. Die wind het ‘n yskoue byt. By tye is daar selfs klammigheid in die wind.

Chris Chameleon se stem en verhoogspersoonlikheid kom maak die hele Neetlingshof warm. Daar’s genoeg hitte vir Stellenbosch, selfs dalk die Boland! Hy werk soos ‘n “gentleman” met ons taal. Hy is trots Afrikaans, nie windgat Afrikaans nie. Hy praat die taal suiwer, maar nie op ‘n manier dat dit jou iewers ‘n pyn gee nie. Dit maak jou eerder hunker na ‘n tyd toe ons almal nog ‘n ordentlike Afrikaans gepraat het. Dit skep die begeerte om weer só te praat.

Afrikaans is heeltemal beskrywend genoeg, besef ek toe ek deur die woordeboek blaai. Dis nie noodwendig regtig nodig om “awesome, cool, stunning” en hulle maters te leen om onsself beter uit te druk nie. Ons taal is bekoorlik, minsaam, hartlik en vrygewig genoeg.

Daniël sit deur die hele vertoning soet op my skoot, toegevou in ons piekniekkombers uit Skotland van baie seisoene gelede. Hy klap sy handjies uitbundig by tye. Chris Chameleon se vertoning sluit af met Sarel Fourie (Fiktiewe popster deur Chris Chameleon vertolk). Amé, Luca en Nina spring opgewonde op-en-af tot die laaste note van Sarel se Dinky-liedjie wegsterf.

Oppad huistoe hou ons nabetragting, een van my gunsteling aktiwiteite! Ons koop Macdonalds koffie vir lekker gesels. Ons sal kinders grootmaak wat ordentlik Afrikaans praat, én ordentlike Engels. Nie ‘n mengsel daarvan nie, besluit ons beslis.

 Want Afrikaans-praat is nie iets waaroor ons verder skaam hoef te wees nie. Ons is trots, dog nederig Afrikaans. Ons ag ons nie beter as enige ander taal nie. Ons is trots deel van die reënboog.

 

my taal word nie meer gepraat nie

ek hoor haar klank nie meer op straat nie

sy word aan bande

gelê dis seker

oor die skande

van haar sprekers

my hart het in my taal groot geword

daarsonder skiet my gevoel te kort

my leed en hoop in klank vervat

die melodie van haar woordeskat

 

en as ek droom

dan droom ek in my taal

en as ek saans voor ek gaan slaap

met my God praat dan praat ek in my taal

hy verstaan

(Taal van die liefde – Chris Chameleon)