Kinders grootmaak: die GROOT prentjie
Dit kos my ‘n dag
of twee by Kinderplaas om weer perspektief te kry oor my taak as mamma. Of die
Here breek dit vir my oop terwyl die kleinspan hulle pousebreek in die kombuis
neem. Hulle sit almal aan ‘n lang
tafel om hul pousekos te eet voordat hulle buite gaan speel.
Ek sien hoe Petrus van sy geroosterde kaas-en-hambroodjies
met ‘n maatjie deel toe die
maatjie daarna vra. Ek hoor hoe Bennie en Markus land-en-sand hul boeties en
sussies met mekaar bespreek. Ek sien hoe Olivia trots haar vet aarbeie vir ‘n maatjie wys en dan vra of sy
daarvan wil hê.
Later help Lize ‘n
maatjie op wat val. Bettie betig ‘n
maatjie mooi, dog beslis dat ‘n mens
nie só praat nie. Ons
bak-en-brou Vrydag muffins. Ons doen dit in spanne en elkeen kry ‘n takie. Mila bied aan om sommer alle
spanne se skottelgoed te was. Ek verduidelik dat elke maatjie twee muffins gaan
maak – een vir jouself en een vir
mamma. Petrus wil bekommerd weet – “Wat moet pappa dan eet?” Lukas is verstom dat ek nie die
verskil tussen Spiderman en Superman ken nie, en hy verduidelik die verskil
breedvoerig.
Ek kyk na die spannetjie en besef net weer hoe onskuldig
hulle is. Hulle bring skooltoe wat hulle by die huis sien. Ons kinders raak ‘n uitvloeisel van wie ons is. Dis in
ons hande om hulle voor te berei vir die wêreld
daarbuite – en daardie wêreld is nie altyd maklik en
regverdig nie.
Dis nie ‘n
geringe taak nie. Ouerwees is seker diè
grootste en belangrikste taak wat ons ooit sal kry.
Iewers tussen sleg slaap en vloermoere en boeties en sussies
wat oor alles baklei (mekaar soms byna fisies aanrand) en kinders wat nie hul
kos wil eet nie, vergeet ons waarmee ons eintlik besig is. Ons raak vasgevang
in die klein prentjie. En dis nie altyd ‘n
kunswerk nie.
Dikwels, midde in ons chaos (en dis dikwels), hoor ek myself
sê: Fokus op die groot
prentjie Suné. Dis wat
regtig saakmaak.
Comments
Post a Comment